Taka sobie świetna płyta
A wszystko ponownie zaczęło się od prezentu jaki mi Żona sprawiła na kilka okazji z roku. Od dawna groziła, że mi kupi gramofon (a ja wtedy wyrzucę wszystkie te beznadziejne kompakty). I stało się. Odkurzyłem swoją kolekcję winyli z końca zeszłego tysiąclecia i odkryciom do dziś nie ma końca. Zacznijmy od tego. Druga płyta zespołu Pick/Up pt. "To nie jest jazz" Jak widzicie na zdjęciu to jest taka płyta, że również mam ją na kasecie. Tym, którzy nie wiedzą co to jest kaseta prezentuję oryginalne znalezisko archeo: Temu/tej kto rozszyfruje wszystkie napisy na tej kasecie (ZAIKS BIEM STEREO HX PRO, itp.) solennie obiecuję nagrodę. Ale dziś o winylu będę pisać. Bo mną wstrząsnął. Poważnie. Przypomniałem sobie natychmiast wszystkie chwile spędzone z tą płytą. To była żelazna czwórka: Beastie Boys, Us3,
Strugał Strug razy kilka
Swego czasu napisałem, jak na mnie wyjątkową, kipiącą entuzjazmem recenzję pierwszej płyty Adama Struga Adieu. Podtrzymuję każde słowo z tego wpisu sprzed prawie trzech lat. Wychodzi, że stabilny jestem w swoich ocenach. Albo przynajmniej, że się staram. Mocno kibicuję Adamowi w jego sztuce. Jestem mu wdzięczny za coroczne śpiewanie z Monodią polską przy Grobie Jezusa w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, św. Józefa i św. Ambrożego w parafii pw. błogosławionego Edwarda Detkensa spośród 108 męczenników. Kibicuję mu już od wielu lat, mając wciąż w pamięci jego występy na Ogólnopolskich Spotkaniach Zamkowych “Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie w końcówce zeszłego tysiąclecia. Kibicuję mu za jego ogromną pasję do przekazywania dalej, w czas przyszły, tradycji śpiewaczych wsi polskich. Kibicuję mu za jego wielkie umiłowanie wszelkich
Interpretacje Interpretacji
Dzieci mi kupiły płyty na dzień ojca. Jedna z nich Różewicz — Interpretacje. Wybrana ze względu na okładkę. Tacie się spodoba. Tacie się spodobała. To idealny koncept, by się tacie, czyli mi spodobało. Świetna okładka, genialne teksty, nietypowy pomysł, perfekcja producencka, eksperymenty formalne, brutalistyczna muzyka oraz minimalistyczna walka między dobrem a złem, pięknem a brzydotą. Bity mocno winylowe jak z Endroducing DJ Shadowa. Gdzieś w tle Cinematic Orchestra. Klimaty momentami jak z najlepszych produkcji lat 80-tych zeszłego tysiąclecia. Jak z Aya R.L. – muzyka mroczna gdzie trzeba, przejmująca gdy trzeba. Stonowana. Napisana do wierszy, a nie przy okazji wierszy. Już za to szacunek się należy. Poezja Różewicza nie została na tej płycie zgwałcona, nawet jeśli zmiany w tekstach były drastyczne. Mam wrażenie, że
Bardzo kwadratowy wpis o bardzo kwadratowym wykonie
Hate it or love it. 17 czerwca 2015. Genialny wykon genialnych multiinstrumentalistów znanych krytyce zdrowego rozumu jako Kwadratowi. Na placu Defilad, w objęciach Pałacu Kultury i Nauki im. Józefa Stalina, w cieniu PeKiNu. Najgorsza promocja najlepszego festivalu Off jaka może być. Niestety poza kilkoma kwadratowymi zdjęciami: dysponuję tylko filmem z ich innego koncertu: https://www.youtube.com/watch?v=PPCw-qv0a-A oraz zdjęciem zadowolonej uczestniczki wykonu, która wtórowała artystom na flecie prostym, idealnie wbijając się w metrum i tonację, niestety była pozbawiona nagłośnienia, więc Kwadratowi jej nie słyszeli, a mimo to podobało się: Może jak przeczytają tę kwadratową relację z koncertu, to następnym razem zwrócą większą uwagę na spontaniczną ekspresję talentów nowego pokolenia. Kwadratowi, każdy koncert [Rating:6/5]
Adam Smith — znasz?
Ostatnio z powodów pół-prywatnych, pół-zawodowych dostałem bilet-zaproszenie na koncert Chemical Brothers. Podziękowałbym tutaj ofiarodawcy (śmieszne słowo — prawda?), ale nie wiem, czy wyjawiając tę informację nie spowoduję jakiegoś kwasu, że może ktoś kogoś zna dłużej, lepiej, mocniej, bardziej i ten bilet mógł trafić w lepsze, bardziej godne ręce. Więc zmilknę tymczasem. Dziękuję! Czy lubię Chemical Brothers? Znam, oczywiście, że znam. Pamiętam też czas, kiedy byli w absolutnej awangardzie muzycznej. Niemniej od tego czasu minęło już ze 20 lat. Równo 20 lat. Właśnie sprawdziłem. Prawie całe pokolenie. Ich płyty nie wzbudziły wtedy takiego fermentu jak krążki Prodigy, czy Fat Boy Slima, ale jakby nie było — pionierami i legendą big beatu są. Bardzo chciałem ZOBACZYĆ ten koncert. OBEJRZEĆ dzieła Adama Smitha na żywo.